Zoals ik in mijn vorige blog al aanstipte: ik heb nieuwe kantoorruimte!
De komende twee tot drie jaar huur ik een kantoor in het oude politiebureau. Samen met twee collega-ondernemers heb ik mijn intrek genomen op de eerste verdieping, waar we een gezellige hoek gecreëerd hebben.
De cellen waren al geclaimd anders had ik daar zeker een spreekkamer gemaakt. Samen met de receptie zijn de cellen eigenlijk het enige dat nog echt herinnert aan het gebouw als politiebureau (en sommige bordjes bij deuren). Verder is het een heel normaal kantoorgebouw.
Structuur
Naast gezelligheid levert een eigen kantoor mij veel structuur op (die op mijn bureau regelmatig in chaos verandert). Ik vind het heerlijk ’s morgens echt ‘naar mijn werk te gaan’, in tegenstelling tot ‘ik zet mijn laptop op tafel’. Aan het eind van de middag de boel de boel te laten, de kantoordeur achter mij te sluiten en lekker ‘vrij’ zijn is een volgend voordeel.
Die structuur betekent dat ik mijn schrijfopdrachten efficiënter uitvoer en tijd overhoud voor andere belangrijke werkzaamheden, zoals blogs schrijven en berichten maken voor sociale media. Ik wil jullie natuurlijk wel op de hoogte houden van wat ik allemaal doe en beleef.
Toen ik thuis werkte betrapte ik mezelf erop, mijn tijd vooral te besteden aan schrijven voor de krant. Dat gaf mij enige structuur en was ‘makkelijk’. Hierdoor bleef er weinig ruimte over voor andere schrijfopdrachten en juist de afwisseling van schrijven voor de krant en die andere opdrachten maakt mijn werk zo leuk.
Plezier
Mijn nieuwe kantoor heeft mij dit plezier in mijn werk teruggegeven. Ik ben (weer) actief gaan nadenken over wat ik nou precies wil en hoe ik dat vorm kan geven. Levensverhalen schrijven, zoals ik in een eerdere blog al aangaf, maar ook: creatief bezig zijn met taal en boeken. Het geeft mij ontzettend veel plezier mensen te adviseren over teksten, wel of niet een boek maken, hoe dat boek vorm te geven en welke afwerking er het beste bij past.
Deze week nog kreeg ik van iemand de reactie ‘duidelijk en mooi stuk, ik voel me gevleid’. Terwijl ik puur en alleen haar verhaal heb geschreven. Daar geniet ik van, als het me écht lukt uit de stortvloed aan woorden een verhaal te halen dat deze reactie oproept.
En neem nou mijn eigen thriller. Schreef ik eerder vooral een stuk tegen de deadline van de Schrijfgroep, nu werk ik er bijna elke week aan. Tijdens het schrijven heb ik zoveel lol dat het me moeite kost aan het eind van de middag af te sluiten en naar huis te gaan.
Een paar weken geleden dacht ik nog het boek af te krijgen voor de zomervakantie, maar die planning moet ik bijstellen (wel mooi als het tijdens de Boekenweek 2025 in de winkels ligt).
Boekbinden
Als mijn schrijfwerk af is, of ik even mijn zinnen wil verzetten, verhuis ik van mijn bureau naar de werktafel, pak ik papier, naald en draad (of karton, linnen en lijm) en stel een paar mooie notitieboekjes samen. Soms buig ik mij over het inbinden van verenigingsmagazines of het repareren van oude boeken.
De hobby boekbinden komt zo steeds meer tot bloei, mijn kantoor heeft namelijk ruimte voor een werktafel! Een oud aanrechtblad ingeklemd tussen twee stellingen, waarin ik mijn boeken en boekbindspullen perfect op kan bergen.
En ook hiervoor geldt: als het tijd is om naar huis te gaan, kan ik mijn spullen laten liggen en de deur achter me dichttrekken.
Spreekkamer
Na het inrichten van onze kantoren en wennen aan onze nieuwe werkplek, is het tijd een spreekkamer in te richten. Zolang de andere ruimten in het pand nog niet verhuurd zijn, kan dat.
Een van mijn collega’s stelt daarvoor een tafel en stoelen beschikbaar, zodat we binnenkort met een groep van maximaal tien personen bij elkaar kunnen zitten
. Mooie oplossing voor de Schrijfgroep, als we eens ’s avonds bij elkaar komen en niet in de bieb terecht kunnen…
