Het is weer lente! Na een paar warme dagen schieten de groene blaadjes uit de bomen, vogels kwetteren er lustig op los en alles bloeit en groeit.
Net zoals het mij een paar weken geleden verging. In twee dagen tijd ben ik wel vijf centimeter gegroeid. In de lengte. Ik voelde het gewoon gebeuren.
Complimenten
Wat er gebeurde? Ik kreeg complimenten over teksten die ik geschreven heb. Nou zijn mensen wel vaker positief over mijn teksten, maar deze complimenten deden me toch iets meer.
Het eerste compliment had betrekking op een artikel over de behoefte aan een openbaar toilet in Nijverdal. Mijn verhaal had de doorslag gegeven voor de gemeenteraad om vóór te stemmen. “Jouw opmerking dat de gemeenteraad alleen nog maar ‘ja’ hoefde te zeggen, gaf de doorslag,” aldus mijn gesprekspartner.
Nou verzin ik die uitspraken niet zelf, ik schrijf meestal op wat mensen mij vertellen. Natuurlijk hebben zij alles aan de gemeenteraad voorgelegd, tot in detail voorbereid. En toch heeft mijn artikel het laatste zetje gegeven. Er komt een openbaar toilet in Nijverdal. Mede dankzij mijn artikel! Zie je me groeien?
Scholier
Het tweede compliment vond ik erg bijzonder. Deze kwam namelijk van een middelbare scholier, havo 5. Ik mocht verslag doen van hun ervaringen tijdens een bezoek aan Den Haag en de Tweede Kamer. Tijdens een les evalueerden zij dit bezoek, in bijzijn van statenlid Jeroen Piksen (CDA) en ondergetekende.
Het CDA heeft zo’n 20 jaar geleden het initiatief genomen voor deze excursie om jongeren meer bij de politiek te betrekken.
En dat werkt, zo bleek tijdens de evaluatie. De leerlingen waren zeer betrokken en vonden hun ontmoetingen met verschillende Tweede Kamerleden indrukwekkend. Zij hadden lastige vragen gesteld, vertelde de leraar trots.
Maar goed, ik heb dus een artikel over dit 25e bezoek geschreven en werd daar in de supermarkt mee gecomplimenteerd, door deze middelbare scholier. “Bijzonder hoe u van ons verhaal zo’n mooi artikel kon maken,” was zijn reactie. Een leuk gesprek volgde en enkele centimeters langer liep ik de winkel uit.
Verhalen
De meeste verhalen die ik schrijf, zijn de verhalen van anderen. Tijdens het vertellen springen ze vaak van de hak op de tak, wijden onnodig lang uit of zijn net iets te beknopt, maar brengen altijd hun gevoel over. En dat is nou precies het belangrijkste element van al die verhalen.
Dat gevoel zet ik op papier, vermengd met allerlei feiten en samen spreekt dat de lezer aan. Maakt dat hij zegt: ‘dat is precies zoals jij bent’. De verteller in verwondering achterlatend hoe het toch mogelijk is, dat uit zijn onsamenhangende verhaal zo’n mooie tekst is voortgekomen.
Zo groeien we samen.