Toen ik mij als zelfstandig tekstschrijver inschreef bij de KvK had ik heel duidelijk voor ogen dat ik levensverhalen wilde schrijven. Levensverhalen van organisaties, bedrijven of verenigingen. Ingegeven door de diverse jubileumboeken die mijn vader in de kast had staan.
Jubileumboek
De meeste jubileumboeken geven een mooi overzicht hoe het bedrijf de afgelopen 20, 50, 100 jaar gewerkt heeft, gegroeid is en welke producten het geleverd heeft, opgeluisterd met prachtig beeldmateriaal. Het verhaal achter die prestaties ontbreekt echter vaak.
Ik wil het verhaal van de medewerkers vertellen. Van de eigenaar/directeur tot de mensen op de werkvloer. Van de gepensioneerde die nog weet hoe het bedrijf begon en de stagiair die met de nieuwste technieken werkt.
Levend bij de waan van de dag zijn die levensverhalen nog niet echt tot stand gekomen. Zelfs de levensverhalen van ‘gewone’ mensen niet. Mensen die hun verhaal willen delen met dierbaren. En terwijl ik dit schrijf, roep ik mijzelf tot de orde: ‘En de verhalen in de krant dan?’ klinkt een stemmetje in mijn hoofd.
In de krant schrijf ik mini-levensverhalen. Over een oud-inwoner van onze gemeente die een prachtig boek heeft geschreven, een sporter die een bijzondere prestatie heeft geleverd of de buurman die bewonderenswaardig vrijwilligerswerk doet. Natuurlijk beschrijf ik wat zij doen, maar ik ga vooral in op wáárom zij dat doen. Wat maakt het voor hen zo bijzonder, waarom vinden zij het zo leuk?
Inspiratie
Tijdens een inspiratiedag bij Willemien Berkenbos Training & Advies kwam mijn voortdurende zoektocht naar stabiliteit en continuïteit aan de orde. Het afgelopen jaar ben ik erg stil geweest op sociale media en mijn blog, dus hoe weten mensen dat ik levensverhalen schrijf? Zeker, ze zien mijn verhalen in de krant. Conclusie: Annemieke schrijft voor de krant. Punt. Maar dat is gemiddeld één werkdag per week. Blijven er nog drie over…
Nee, niet omdat mijn ideaal een vierdaagse werkweek is. Op vrijdag verzorg ik de klantenservice bij Boekwinkeltjes.nl, dus die dag valt af voor levensverhalen. Zaterdag is over het algemeen gevuld met huishoudelijke klussen en zondag is een luie gezinsdag… Ik houd nu de standaard verdeling van werkweek en weekend aan, maar afgezien van de vrijdag kan ik de week vrij invullen.
Zichtbaar
Maar goed, veel mensen weten dat dus niet van mij. Logisch, als je me alleen in de krant ziet. Tijd om daar weer verandering in te brengen. Op mijn notitieboekjes heb ik het al goed staan: Jouw verhaal uit mijn pen. In mijn logo heb ik gekozen voor tekst (i.p.v. verhaal), maar dat laat ik aanpassen. Ik schrijf geen teksten, ik schrijf verhalen. Als artikelen in de krant, teksten voor jouw website of blogs voor sociale media. Het verhaal dat jij wilt vertellen, zet ik op (digitaal) papier!